Yönetmen: James Steven Sadwith
Türü: Dram
Ülke: ABD
Dil: Türkçe Dublaj
Oyuncular: Jessy Schram, John Corbett, Cynthia Watros, Moira Kelly, Logan Huffman
Konusu: Gerçek hikâyelerden oluşan bu film, 1980’lerin sonlarına doğru Amerika’da bir okuldaki “özel” çocukların sınıfını konu alıyor. Film başlarken çocuklar tek tek tanıtılıyor. Her birinin disleksi, down sendromu, panik atak, öğrenim zorluğu, otizm, sinirlerini kontrol edememe gibi “sorunları” var ve okuldaki diğer öğrencilerin de alaylarına maruz kalıyorlar
John Corbett, bu sınıfın özel öğretmeni “Mike” rolünde karşımıza çıkıyor. Mike, çocuklara o kadar çok inanıyor ve onların olumlu yönlerinin çıkarılması gerektiğine inanıyor ki, onları Alabama’daki Uzay Üssü Kampı’na götürmek istiyor. Başarılı öğrencilerin alındığı bu kampa “sorunlu” görülen bu çocukların da katılımları için aşması gereken birçok engel bulunuyor.
Programa daha önceden “özel” çocukların katılımıyla ilgili bir başvuru olmadığı için, Mike önce başvuru yapıp, kabul edilmek için araya nüfuzlu birini de koyuyor. Okulun müdürünü ikna etmek de kolay olmuyor. Bir de para sorunu çıkıyor… Kamp ücreti olarak 50.000$’ı bulması gerekiyor. Çocuklar bu programa katılmayı öyle çok istiyorlar ki, kimi kek satıyor, kimi araba yıkıyor ama bir türlü parayı bir araya getiremiyorlar. Sponsor arayışları da olumsuz sonuçlanıyor.
Fakat Mike, yardımcısı Robynn (Jessy Schram) ile birlikte çocukları kampa hazırlarken parayı dert etmemelerini söylüyor. Çocuklar kamp için hazırlık yaparken gizli yetenekleri de ortaya çıkıyor. Kimi matematikte o kadar iyi ki, her problemi çözebiliyor; kimi IQ’su çok yüksek birinin bile yapamayacağı maketin parçalarını bir araya getiriyor; kimi o kadar güzel resim çiziyor ki gören hayret ediyor… Bu arada birbirleriyle kavga eden bu çocuklarda takım ruhu öyle bir gelişiyor ki, birbirlerini tamamlayan “özel” parçalar oluveriyorlar.
Bir köfte dükkanının sponsor olmasıyla birlikte kampa katılmalarının önünde engel kalmayan bu grup, kampta öyle harikalar yaratıyor ki… Suyun altında çadır kurmaktan, logo tasarımına; uzay mekiği simülasyonunda mekiği uçurup, tekrar dünyaya indirmeye kadar her konuda ellerinden gelenin en iyisini yaparak, en önemlisi de birbirlerini tamamlayarak başarıyorlar!
Bu filmi izlerken, “özel” çocuklarla ilgili çalıştığım sosyal sorumluluk projelerini hatırladım. Gerçekten hepsi öyle özeldi ki, cennetten çıkmış gibilerdi. İnanın abartmıyorum, kanıtlayabilirim. Cennette yalan olmaz değil mi? İşte bu “özel” çocuklar içlerini dışarıya öyle bir yansıtıyorlardı ki, “yalan” yanlarından bile geçmiyordu.
“Özel” bir kız yanınıza gelip kolunuza girerek, “Seni kıskandım çok güzelsin!” diyebiliyordu. Sevmediği bir şeyi seviyor gibi görünmeden, “Ben bunu sevmedim” diyebiliyordu.
Otistiklere dokunmak zor, fakat onların dışındaki “özel” olanlar, dokunmayı seviyorlardı. Tokalaşmak için elinizi uzattığınızda, eğer sizi sevdilerse, gönüllerinden sıcacık bir sarılmayla size karşılık verebiliyorlardı.
Sınırlar kendimize ördüğümüz duvarlarken, bunları yıkmak da bizim elimizde. Bu sıcacık filmi izlerken, Ay kadar büyük bir gülücük atmayı da unutmayın!
